بنگلادش ملتی که ناسیونالیسم زبانی را معنا کرد

بنگلادش ملتي که ناسيوناليسم زباني را معنا کرد

مقدمه: براي بحث پيرامون ناسيوناليسم بنگالي وچگونگي استقلال بنگلادش وبررسي عوامل دخيل در جدايي اين کشور از پاکستان آشنايي مختصري با کشور بنگلادش ضروري به نظر مي رسد.از اين رو در مطالعه ي زير ابتدا معرفي بنگلادش وتاريخ مختصري از آن پرداخته و سپس سير چگونگي جدايي پاکستان(شرقي و غربي) از هندوستان توضيح داده مي شود.و در انتها به علل و عوامل جدايي بنگلادش از پاکستان مي پردازيم.
آشنایی با کشور بنگلادش :
لغت بنگال از پادشاهی افسانه ای و باستانی بنگا گرفته شده است و برای اولین بار این لغت در دوران سلطنت اکبر شاه ، هنگامی که استان شرقی موخالز بعنوان سوبابنگا شناخته گشت استفاده شد . ضمنا این نام هزاران سال پیش در ادبیات سانسکریت به کار رفته است .
بنگلادش هفتمین کشور پر جمعیت جهان می باشد که جمعیتی بالغ بر 102/563/000 ( بر اساس تخمین های رسمی در سال 1987 ) می باشد و اکثریت مردم آن در روستاها ساکن هستند طوری که تنها 18 درصد مردم این کشور را شهرنشین ها شامل می شوند . این مردم سیه چرده و کوتاه قداند و خصوصیات شکلی مغول ها را دارند و از نژاد«نگرتیو » و «دراویدن» می باشند . راحت طلبی و عشق به تعطیلی از خصوصیات مشهور آن هاست و موسیقی و شعر جایگاه خاصی در میان این ملت دارد .
مذهب مردم بنگلادش اسلام است که از سال 1201 با حکومت اختیارالدین بختیار (سردار ترک) به دین اسلام روی آکردند و قبل از آن هندو مذهب یا بودایی بودند . عامل مسلمان شدن بنگلادش حکومت 135 ساله ی ترک ها و پس از آن مغول ها بر این سرزمین می باشند که بیشتر از طریق دراویش و صوفیان این کار انجام گشت . اولین درویش مسلمانی که به هند پا گذاشت و هزاران بنگالی را مرید خویش کرد ، مقدوم شیخ جلال الدین تبریزی نام داشت و پس از آن درویش شاه جلال مجروی تبریزی با کمک سرداران فیروز شاه سیلهت را فتح کرد و هزاران نفر از مردم بنگلادش توسط وی به اسلام گرویدند .

خواندن مطالب دیگر »